Daar gaat ie dan; mijn allereerste blog! Dat ik zou gaan bloggen lag aardig voor de hand, ik hou namelijk erg van schrijven. Maar het ook daadwerkelijk doen, dat was een ander verhaal. De gedachte ging al jaren door mijn hoofd, tot ik een interessante training voor het schrijven van online webteksten en blogs voorbij zag komen en ben gaan volgen. Dat was mijn figuurlijke duwtje in de rug.

Aan de hand van mijn blogs wil ik jullie meenemen in mijn wereld. Om mij en mijn werk beter te leren kennen, je op een andere manier naar dingen te laten kijken, maar ook om je te inspireren en misschien wel te enthousiasmeren.

Wat mij als fotograaf écht uniek maakt

Mensen vragen mij regelmatig wat mij onderscheidt en waar mijn specialisme ligt als fotograaf. Die vraag vind ik lastig te beantwoorden, want ik doe eigenlijk gewoon dat wat in mij opkomt en goed voelt.

Toch zijn er wel een aantal eigenschappen die ik bezit en waar mijn fotografie zich door kenmerkt;

Uniek perspectief

Aandacht voor de mens

Oog voor detail

Gevoel voor kleur en compositie

 

Vandaag wil ik eens inzoomen op die eerste eigenschap; mijn unieke perspectief. Mijn verhalen over de overige eigenschappen hou je van mij tegoed.

In de Hortus van Leiden keek ik mijn ogen uit, maar de Colocasia gigantea ‘Thai Giant’ – oftewel de reuzenolifantsoor – waaronder ik op deze foto sta, vond ik wel heel indrukwekkend! (foto: Angélica Vis)

Plat op de grond, tussen honderden schattige lammetjes tijdens de Lammetjesdagen in de schaapskooi op de Ginkelse Heide. Gemaakt in opdracht van Ede Marketing / Bezoek Ede. (foto’s: Esther Meijer)

Maar, hoewel het voor mij fysiek – zonder ladder of tafel – onmogelijk is om op iemand neer te kijken zou ik het figuurlijk gezien ook écht niet kunnen.

“In mijn wereld en hoe ik er naar kijk zijn we allemaal gelijk.”

Door hun ogen: waarom ooghoogte alles verandert bij het fotograferen van kinderen

En kruip ik tussen een groepje kinderen door die ademloos naar de imker aan het luisteren zijn tijdens een activiteit van de Kleine Natuuronderzoeker. Ze hebben het niet door. Die fascinatie op de gezichten, daar kan ik geen genoeg van krijgen. (foto’s: Esther Meijer)

Schoenen in de modder, fotocamera in de aanslag

Voor IVN Natuureducatie heb ik een fotoreportage gemaakt van de Slootjesdag, in de lente van 2023. Kinderen gingen met een schepnet de slootjes af op onderzoek naar alles wat kriebelt, kruipt en zwemt in de sloot.

Ze gingen helemaal op in hun zoektocht en hadden daardoor nauwelijks door dat ik hun enthousiaste gezichtjes in beeld bracht. Als ze mij dan wel hadden opgemerkt lieten ze mij trots en vol verwondering zien wat ze ontdekt hadden. Alsof ik met ze meespeelde! Heel bijzonder.

❮
❯

(foto’s: Esther Meijer)

▸ Meer van deze fotoreportage vind je hier: Slootjesdag IVN Natuureducatie

Zo waardevol dat er initiatieven en organisaties als IVN Natuureducatie zijn die kinderen uitnodigen naar buiten te gaan. Weg achter die schermen vandaan en heerlijk de Nederlandse buitenlucht opsnuiven. Om vervolgens thuis te laten komen met blaadjes in het haar, modder onder de schoenen en rode blosjes op de wangen. Stiekem hoop ik dat ik dit soort opdrachten vaker zou mogen doen, want ik ben gek op buitenspelen!

Wat ruist daar door het struikgewas?

Ik heb meerdere keren met mijn haren vast gezeten in de struiken – ik doe overigens altijd alles zo voorzichtig mogelijk, zonder de natuur te beschadigen. En het is ook vaak gebeurd dat de mensen die ik fotografeer dan in eerste instantie niet doorhebben dat ik achter een tak verscholen zit.

Wanneer ze mij dan als een soort outdoor paparazzi verstopt achter de struiken zien staan, komen ze soms niet meer bij van het lachen. Ik kan me ook voorstellen dat dit er misschien wat grappig uitziet. Zeker als je mijn spontane ingeving niet aan zag komen. En tegelijkertijd maak ik van die spontane lachbuien dankbaar gebruik.

Ik hou van vrolijkheid en lachende mensen! Die zie je veel terug in mijn foto’s.

Foto’s gemaakt in opdracht van StreekWaar, Milieudefensie, HandicapNL, Heel het Dier, Universiteit Utrecht, Earthwatch Europe, en Solidez Welzijn. (foto’s: Esther Meijer)

Het juiste perspectief: variëren voor het beste resultaat

Een bijkomend voordeel van zo’n laag perspectief is dat de persoon – wanneer deze staat – groter en soms ook krachtiger in beeld komt. Het vraagt alleen wel wat aandacht, want wijst de kin te veel omhoog dan kan het model voor de kijker misschien wat arrogant overkomen. Of als je niet oppast kijk je recht in de neusgaten!

Dat krachtige portret wilde ik zó graag maken van deze twee mooie vrouwen: Ilse van de Burgwal, die als traumacoach en voormalig topsporter anderen helpt om het vertrouwen in hun lijf terug te vinden. En Miriam Hogervorst (Veerkracht bij Kanker), oncologieverpleegkundige en remissiecoach, die mensen na kanker ondersteunt bij hun herstel. Beiden zetten hun eigen ervaring in om anderen vooruit te helpen.

(foto’s: Esther Meijer)

Niet elke persoon of situatie is geschikt voor een foto met mijn perspectief. Dus mijn inklapbare kruk gaat altijd met mij mee. Dan kan ik per situatie kijken welk perspectief het beste past.

Waarom ik juist wél onopvallend wil zijn als fotograaf

Wat ook zo fijn is aan fotograferen met mijn lengte is dat mensen mij niet snel opmerken. Daardoor kunnen zij ongestoord hun gang gaan en kan ik hele spontane beelden maken van oprechte emoties. Dit gebeurt meestal tijdens evenementen en activiteiten. Wanneer mensen in gesprek zijn, aandachtig luisteren of meedoen aan bijvoorbeeld een workshop.

1: Tijdens de workshop van goudsmid Vivianne Veenemans (Lavuur) waren deze twee deelnemers even helemaal in hun element en totaal vergeten dat ik ondertussen met mijn camera rondliep. 2: Twee dames in gesprek bij een kraampje tijdens het Oogstfeest van GraanGeluk. De kleine Yorkshire Terriër in de armen van één van de dames had mij wél goed in de gaten. (foto’s: Esther Meijer)

Eén van de gasten bij de Buurtmaaltijd van Solidez Welzijn was onder de indruk van mijn werkwijze en vertelde me hoe hij mijn subtiele aanwezigheid waardeerde. Omdat ik geruisloos en onopvallend – mede door mijn lengte – met mijn camera langs de tafels ging, kon ik de gasten ongestoord laten genieten van het eten en het samenzijn.

De subtiele geniet momentjes en zelfs het eten van je buurvrouw’s bord af snoepen – ik was er getuige van! (foto’s: Esther Meijer)

Dat werkte ook heel goed tijdens Dichter bij Vermeer, een prachtig initiatief van het Rijksmuseum. Zij brengen het werk van Vermeer naar zorgcentra zodat bewoners op hun gemak en vanaf hun eigen (rol)stoel zijn kunst kunnen bewonderen. Het was bijzonder om die verwondering – en soms ook ontroering – in hun gezichten te zien.

Gelukkig stoorde ik ze niet tijdens hun momentje; oog-in-oog met het werk van deze Hollandse meester. Juist dat maakt dit werk zo waardevol voor mij.

Dankzij het Rijksmuseum kregen de bewoners van Zorgcirkel Novawhere de unieke kans om op hun gemak de werken van Vermeer vanaf hun eigen (rol)stoel te kunnen bewonderen. (foto’s: Esther Meijer)

Van uitdagingen naar kansen

Van nature ben ik een heel positief mens. Maar hoewel deze blog alleen maar positief lijkt te zijn, heb ik een lang pad bewandeld van pesterijen, buitensluiting en onzekerheid.

Dat verleden heeft me gevormd tot wie ik ben. Het heeft me geleerd begrip te hebben voor de uitdagingen van anderen. Misschien is dat ook waarom ik graag anderen help.

Over dat pestverleden praat ik liever niet. Ik heb het veel liever over vrolijke positieve dingen. Dus snel door naar wat positiefs!

We benne op de wereld om mekaar te helpen, nietwaar?

Mijn perspectief – gelukkig niet in alle opzichten uniek(!) – is dat we op deze wereld zijn om mekaar te helpen.

Mijn fotografie is daarom veelal voor organisaties, bedrijven en ondernemers die de wereld net als ik mooier willen maken. Ik zet graag en met veel enthousiasme mijn creativiteit in om visuele content te creëren die past bij hun initiatieven en bijdragen aan een positieve verandering in de wereld.

Als fotograaf creëer ik verhalende series en beeldbanken vol nieuw beeldmateriaal voor hun campagnes en initiatieven. Ik geniet er enorm van om samen met deze geweldige mensen te werken aan thema’s die ons allemaal aangaan:

> Duurzaamheid

> Gezondheid & Welzijn

> Voedseltransitie

> Diversiteit & Inclusie

> Participatie

> Natuur & Milieu

> Biodiversiteit

> Ambacht & Creativiteit

> Toegankelijkheid

> Biologisch & Lokaal

 
Het proces van samenwerken, het ontdekken van nieuwe ideeën en het creëren van beeldmateriaal dat boodschappen versterkt, vind ik zo ontzettend leuk!

Het biedt mij de kans om de unieke stem van iedere organisatie te laten horen en hen te helpen nog meer mensen te bereiken.

Op het oogstfeest van GraanGeluk, samen met oprichter en natuurboer Marcel van Silfhout, die zich inzet voor duurzame landbouw en lokale, biologische graanteelt. Het is altijd een eer om zulke gepassioneerde ondernemers te ondersteunen met mijn fotografie!

1: Voor Vrijwilligers Centrum Wageningen portretteerde ik Mariet, die zich regelmatig inzet voor Wageningen Schoon. Mariet’s inspirerende verhaal is in de krant gedeeld om anderen net zo enthousiast te maken zich in te zetten voor dit mooie initiatief. 2: Dankzij Klein Geluk een initiatief van HandicapNL kreeg De Berkelhof deze prachtige schommel, waar ik dit vrolijke moment mocht fotograferen. Zo mooi om te zien wat dit voor iemand kan betekenen! (foto’s: Esther Meijer)

Of ik nu werk voor een campagne over duurzaamheid, gezondheid of inclusie, ik zet mijn fotografie in om verhalen te vertellen en verbindingen te leggen. Elke foto die ik maak is voor mij meer dan alleen een plaatje; het is een kans om verhalen te vertellen, impact te maken en mensen te inspireren.

De handen in één slaan om de wereld een beetje mooier te maken, dat geeft mij zoveel energie!

Voor Per Saldo mocht ik dit waardevolle moment vastleggen tussen een oma en haar kleinzoon. Dankzij haar PGB en de inzet van haar zorgteam kan ze volop oma zijn. Mijn fotografie helpt organisaties die zorg en persoonlijke aandacht bieden, en daarmee echt het verschil maken in het leven van mensen. (foto: Esther Meijer)

Een tevreden mens

Al met al ben ik heel blij met mijn perspectief en zou ik voor geen goud willen ruilen. Langer zijn zou mijn leven misschien wel vergemakkelijken.

Waarschijnlijk zou ik dan niet zijn gepest en zou ik de opleiding gewoon hebben kunnen volgen en het beroep kiezen wat ik graag had willen worden. Misschien was ik dan wel in de zorg gaan werken, of als kok in een keuken. Of anders had ik biologie gestuurd, of was ik als hovenier of tuinarchitect aan het werk gegaan om mensen te inspireren om hun tuin te vergroenen.

Maar wie zegt dat ik hetzelfde karakter zou hebben gehad als nu? Of ditzelfde pad zou zijn bewandeld? Dezelfde leuke mooie mensen zou hebben ontmoet? Dan had ik mijn lief denk ik nooit leren kennen en onze leuke dochter nooit gekregen.

1: Samen op de foto met de leuke Romy Heere. Tijdens mijn werk voor de Special Media Awards bij Beeld & Geluid in Hilversum. (foto: Jethro Geelen) 2: In gesprek met de gasten van de Buurtmaaltijd, een prachtig initiatief van Solidez Welzijn. (foto: Sophie Spierenburg)

“Ik droom er wel eens over. Een andere baan. Een nieuwe studie. Maar fotografie opgeven; nooit. Mijn werk vind ik veel te leuk!”

Verhalen die inspireren, beelden die verbinden

Elke foto die ik maak is voor mij een kans om iets waardevols te betekenen. Om verhalen tot leven te brengen, mensen te raken en echte verbinding te creëren.

Met mijn beelden wil ik bijdragen aan een positievere, inclusievere en groenere wereld — hoe klein of groot die bijdrage ook is.

Ik hoop dat mijn beelden en woorden je hebben geïnspireerd om net even anders naar de wereld om je heen te kijken. Zelf merk ik dat nieuwsgierig blijven en openstaan voor elkaars perspectief helpt om meer begrip te hebben — voor anderen, maar ook voor mezelf. Als mijn werk dat een beetje kan meegeven, dan ben ik al heel blij.

Liefs,
Esther